Met de trein naar Antwerpen
Een voordeel om in Kontich te wonen is dat je gemakkelijk ‘slim naar Antwerpen’ kan gaan. Om het halfuur vertrekt er een trein die je na 19 minuten sporen tot in het Centraal Station brengt. Aangezien ik ‘city lights’ fotografie van de Koekestad heb voorzien neem ik de trein van 5.36 u. Op enkele vroege vogels na is er op het perron weinig activiteit te bespeuren.
Precies op tijd komt de stoptrein aan en brengt me na een korte rit op mijn eindbestemming. Eenmaal aangekomen is er geen tijd te verliezen! Ik heb een ambitieus plan opgesteld waarin verschillende fotolocaties, verspreid over de stad, zijn opgenomen. Deze ‘moeten’ dus gefotografeerd worden voor de zon opkomt. Met energieke tred (veel snelwandelaars zouden er jaloers op zijn 😊) zet ik dan ook vaart naar mijn eerst locatie, Het Steen. Via de Keizerlei, Meir en Groenplaats sta ik 20 minuten later bij het oudst bewaarde gebouw van de stad.
Het ‘kasteeltje’ werd gebouwd begin 13de eeuw als poorthuis van de toenmalige Antwerpse burcht. Door de eeuwen heen werd het regelmatig verbouwd en heeft het verschillende bestemmingen gehad. Gevangenis, tehuis voor invalide soldaten, woning, houtzagerij, visopslagplaats, museum. Vandaag is er het toeristisch bezoekerscentrum ondergebracht en is het zeker het bezoeken waard.
Tegenover Het Steen ligt het Vleeshuis, een andere monumentaal gebouw. Ik bevind me hier tenslotte in het historisch centrum!
Het Vleeshuis, zoals de naam doet vermoeden, was de verkoophal voor verse vleeswaren. Het werd in de 16de eeuw in slechts 3 jaar gebouwd en veranderde in meer dan 5 eeuwen nauwelijks. Naast de verkoophal was het ook het gildehuis van de Antwerpse vleeshouwers. Vandaag is het een museum waarin 600 jaar klank, muziek en dans in Antwerpen tot leven wordt gebracht.
Na een korte regenbui nog even een ‘moody’ kiekje nemen van het nabijgelegen en beschermde wandelterras noord.
Door de bouw van de afdaken op de Scheldekaaien circa 1884 werd de Schelde aan het zicht van de wandelaars onttrokken. Daarom werden de verhoogde wandelterassen noord en zuid opgetrokken. Beide terrassen eindigen op een paviljoen. In het noordelijke is restaurant RAS gevestigd.
En nu sito presto met een ‘veloke’ (de deelfietsen die over heel de stad beschikbaar zijn) naar het kunstencentrum DE SINGEL
DE SINGEL, een gastvrij kunstenhuis, een ontmoetingsplek voor kunst zonder grenzen in een wereld in verandering. In een uniek gebouw en op een veelzijdige kunstsite verbindt DE SINGEL gemeenschappen met kunstenaars en kunstpraktijken van overal ter wereld. … Hou je van theater, dans, muziek of architectuur dan is dit zonder twijfel ‘the place to be’.
Mijn volgende halte op de planning is Het Eilandje, het oude havengebied. De echte havenactiviteiten mogen daar vandaag dan wel verdwenen zijn, het is voor mij één van de leukste plekken om rond te hangen. Met het MAS (Museum aan de Stroom), het Red Star Line Museum en het Havenhuis heeft deze buurt ook heel wat te bieden.
Stilaan wordt het me wel duidelijk dat ik mezelf overschat heb en waarschijnlijk er niet zal in slagen alle ‘hot spots’ te fotograferen die op mijn lijstje staan. Maar ik geef me nog niet gewonnen! Gezwind spring ik terug op een deelfiets en trap de longen uit mijn lijf (met mijn fototas op de rug) om een dikke twintig minuten later aan te komen bij het Havenhuis.
Dit is waarschijnlijk het meest gefotografeerde gebouw van de stad. De meningen erover zijn verdeeld. Voor de ene is het een architecturale parel, voor de andere een ‘tang op een varken’ 😊.
Het onderste deel is de voormalige brandweerkazerne. Daarop werd een bovenbouw gezet in de vorm van een diamant. Het geheel symboliseert een haven met een rijk verleden die klaar is voor de toekomst. Wat je er ook van vindt het is een indrukwekkend en fotogeniek gebouw.
Volgens mijn PhotoPills app nog een goed halfuur voordat de zon opkomt. Mijn volgende stop zal dan jammer genoeg ook mijn laatste ‘city lights’ locatie zijn voor vandaag. De Grote Markt met de Bravofontein, Groenplaats, de kathedraal, de Handelsbeurs... zullen voor een volgende shoot zijn.
Vanaf het Bonapartedok is er een fraaie skyline te ontdekken, met het MAS als blikvanger. De opdracht tot het aanleggen van deze dokken (het huidige Bonaparte- en Willemdok) werd meer dan 200 jaar geleden door Napoleon gegeven. De Zuidelijke Nederlanden waren toen bij Frankrijk aangehecht.
Een bijzonder gebouw tegenover het MAS is het geklasseerde neogotisch Loodswezengebouw, dat dateert van de 19de eeuw. Hier waren de administratieve diensten van de loodsen in onderbracht maar deze zijn in 2017 naar een andere locatie verhuisd.
Sindsdien staat het gebouw ook leeg en doet enkel nog dienst als tijdelijke tentoonstellingsruimte. Met ondersteuning van de Vlaamse overheid en de stad Antwerpen starten binnenkort wel de renovatiewerken voor het nieuwe Vlaams Culinair Centrum. Tegen 2024 moet hier voor chefs, onderzoekers, producenten en het grote publiek heel wat te beleven zijn: een restaurant, een kookstudio, een microbrouwerij, werkruimten en winkels met bier, kookboeken en meer. Producten die in Vlaanderen worden gemaakt of verbouwd krijgen extra aandacht.
Mijn intens Antwerps foto avontuur kan ik afsluiten aan het Willemdok met een prachtige zonsopkomst. Tijd voor een welverdiende cappuccino!
De terugweg naar het station verloopt aan een veel gezapiger tempo, terwijl ik mij waag aan wat ‘street photography’ (een discipline die voor mij veel moeilijker is dan wat ze op het eerste zicht lijkt).
Wat heb ik geleerd? Dat zo’n geplande fototrip naar de stad heel leuk en interessant is. Wel selecteer ik volgende keer wat minder locaties, zodat ik niet meer als een wervelwind van 'hot naar her' hoef te lopen/fietsen. Langer op één plaatst blijven laat je toe de omgeving beter te aanschouwen en vermoedelijk daardoor sterkere beelden te maken.
Door een stad lopen en deze in beeld brengen voordat het leven er op gang is gekomen heeft iets mysterieus en tegelijk rustgevend.