Kontich, off all places.
12/09/2021
Sinds enkele jaren woon ik in Kontich. Hoe komt dat een geboren en getogen Leuvenaar, na meer dan 45 jaar daar ook te hebben gewoond, in deze Antwerpse gemeente terecht is gekomen?
Wel dat is simpel, ik ben de liefde gevolgd en in 2014 officieel als inwoner geregistreerd.
Met schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat ik eigenlijk nog nooit echt ben gaan wandelen in Kontich centrum. Gestimuleerd door Jeffrey’s webinar ‘Projectmatig werken’ en geprikkeld door de gemeentelijke slogan 'Kontich Leeft' besluit ik om daarin verandering te brengen. Gewapend met mijn fototoestel spring ik op een zondagmorgen op de fiets en snor naar het Gemeenteplein, het centrum dus.
Bij aankomst (5 minuten later) moet ik vaststellen dat het daar niet echt bruist van het leven….
Maar dat was maar schijn. Een kwartier later verzamelen de eerste wielertoeristen om te vertrekken voor de helse zondagsrit. Met geschoren en ingesmeerde benen zijn ze klaar om heel wat kilometers af te haspelen. Respect!
Trouwens, over wielrennen gesproken. Het WK 2021 passeert dit jaar door het centrum van Kontich. Als dat geen straffe koffie is! Zowel de junioren, de vrouwen als de mannen zullen aan een razend tempo door de Kontichse straten fietsen.
De passende straatversiering hangt dan ook al op en de nodige verkeerssignalisatie staat binnen handbereik. Kortom we zijn er klaar voor! Heel wat inwoners kijken er ook naar uit.
Zelfs de tuinkabouter, in een van de zijstraten, lijkt al ongeduldig te wachten op het passerende peloton.
Vanaf het Gemeenteplein wandel ik de Molenstraat in en zie dat ook daar langzaam het leven op gang komt. Café ‘De Zwaluw’ heeft zijn terras buitengezet en verwacht zo te zien wel wat volk. De eerste klanten zijn trouwens al aangekomen en discussiëren vurig over allerlei onderwerpen.
Wil je op culinaire wereldreis gaan in Kontich? Dat is mogelijk. Een Grieks, Thais, Chinees en Italiaans restaurant liggen op een boogscheut van elkaar.
Daarnaast zijn er uiteraard nog een aantal brasseries waar de honger gestild kan worden.
Het is zondag dus draaien de warme bakkers op volle toeren. Menig Kontichenaar schuift geduldig aan om ‘pistolekes’ te kopen. Helemaal niets mis mee natuurlijk. Want zo’n perfect gebakken broodje kan verdomd goed smaken. Het water komt me stilaan in de mond en mijn maag begint te grommen.
Tijd om naar huis te gaan dus, maar niet voordat ook ik wat lekkers bij de bakker heb gekocht.
Een tweetal uurtjes rondwandelen in het centrum van mijn gemeente heeft uiteraard geen wereldschokkende beelden opgeleverd.
Maar was dit mini-project leuk om te doen? Zeer zeker. Steek je er wat van op? Absoluut.
Al werd verhalen vertellen me niet met de paplepel ingegeven, de smaak heb ik nu wel te pakken.